Τι μας συμβαίνει; Μια άποψη διαφορετική

Διαβάζω τόσο καιρό για τα όσα συμβαίνουν, ακούω άθελα μου... Προσπαθώ να μην ακούω γιατί ο φόβος και ο πανικός τους έχει βλάψει όλους. Δεν σκέφτηκα να γράψω τόσες μέρες, να μοιραστώ την άποψη μου, γιατί δεν ήθελα να ρίξω κι άλλο λάδι στη φωτιά. Αυτή η κατάσταση όμως έχει παραπάει; Όλοι μοιράζονται τους φόβους τους. Ένα γενικό χάος. Λες και ζούμε σε κατάσταση πολέμου. Μένουμε σπίτι λένε. Γιατί; Γιατί αν βγεις έξω κοιτάζεις τον άλλον σαν απειλή, σαν τον εχθρό που δεν ήξερες πως είχες και σε ακολουθεί παντού γιατί δεν έχει περιοριστικά μέτρα.

Αλλά έχετε αναρωτηθεί στην ουσία πότε δεν είδατε τον άλλον σαν "απειλή"; Πότε αντιμετωπίσατε τον συνάνθρωπο σας χωρίς φόβο, ζήλια, ανασφάλεια και άλλα κατάλοιπα του εγώ ή του υποσυνείδητου σας που δεν γνωρίζετε; Γιατί συνειδητά δύσκολα παραδέχεσαι τα αρνητικά συναισθήματα που σε κάνει να νιώθεις ο “άλλος”...Εσύ πάντα είσαι καλύτερος γιατί να νιώθεις απειλή;

Και με αυτά λοιπόν σκέφτομαι πως αυτή η κατάσταση θα μας αποξενώσει περισσότερο. Γιατί όταν ήδη οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι εύκολες το να σε εκπαιδεύουν να φοβάσαι τον συνάνθρωπο σου αυτό πόσο μπορεί να ευνοήσει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων; Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να μας φέρει ακόμα πιο μακρυά τον έναν από τον άλλον. Να μας αφήσει μόνους με τον εαυτό μας. Έναν εαυτό που δε γνωρίσαμε και ποτέ! Γιατί ποιος έχει χρόνο να γνωρίσει τον εαυτό του, το μοναδικό “άνθρωπο” που θα έχει για πάντα σε αυτή τη ζωή μαζί του, όταν όλη η ζωή συμβαίνει γύρω του;

Αν τον ήξερε όμως θα είχε μάθει να μη φοβάται! Θα είχε βρει την εσωτερική του ηρεμία που κανένας εξωτερικός παράγοντας όσο απειλητικός και αν φαίνεται δε θα μπορούσε να την κλονίσει! Εξάλλου κάθε χρόνο πεθαίνουν τόσες χιλιάδες άνθρωποι. Κανείς δε στέκεται στον αριθμό των καθημερινών θανάτων που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, από ένα σωρό διαφορετικούς λόγους. Ξαφνικά όμως αν έχεις μια υπενθύμιση να σου λέει ξέρεις “από αυτή την αιτία πέθαναν τόσοι σήμερα”, “από αυτή την αιτία κινδυνεύουν τόσοι σήμερα”, “αυτήν την αιτία μας συμφέρει για κάποιο λόγο να την προωθούμε γιατί είναι πρωτόγνωρη και θα σπείρει τον φόβο και τον πανικό”! Ποιος φοβάται πλέον την πείνα; Αν θέλαμε θα την είχαμε εξαλείψει.. Αλλά τόσα χρόνια δε θέλουμε γιατί δε μας συμφέρει... Γιατί μας συμφέρει λοιπόν η τωρινή κατάσταση και όποια κατάσταση θέλουν να μας εφιστούν την προσοχή κατά καιρούς και να μας φοβίζουν; Τι έχουν να κερδίσουν;

Για τις κυβερνήσεις δε ξέρω τι μαγειρεύουν και τι ετοιμάζουν παγκόσμια, ποιος επωφελείται από αυτήν την κατάσταση και τι αποφάσεις έχουν πάρει για το μέλλον της ανθρωπότητας. Αν υπάρχουν οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Εξάλλου στο σκάκι πάντα υπάρχει η βασίλισσα ο βασιλιάς και όλα τα υπόλοιπα πιόνια που θυσιάζονται πριν από αυτούς για να τους προστατέψουν. Μην ξεχνάμε όμως πως στο τέλος και η βασίλισσα και ο βασιλιάς πιόνια είναι και κάποιος άλλος τα κινεί και αυτά για να συνεχιστεί το παιχνίδι.

Το θέμα είναι εσύ, πέρα από ότι κάνουν όλοι οι άλλοι, τι κάνεις και πως αντιμετωπίζεις αυτή την κατάσταση; Γιατί πέρα από την τραγική ιστορία της όλης υπόθεσης ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να πάρουμε ένα μάθημα. Όπως σε κάθε παγκόσμιο γεγονός είναι μια καλή ευκαιρία να πάρουμε διάφορα μαθήματα σαν ανθρωπότητα. Το θέμα είναι βάζουμε μυαλό; Θέλουμε να μάθουμε; Ή θα συνεχίσουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη του παρελθόντος;

Όσο στη ζωή βάζεις προτεραιότητα εσένα αυτό ποτέ δεν μπορεί να λειτουργεί υπέρ του γενικού καλού της ανθρωπότητας. Όσο βλέπεις και αντιμετωπίζεις τον άλλον σαν εχθρό ή σαν απειλή ποτέ δεν μπορείς να πας μπροστά! Όσο κοιτάς το ατομικό σου συμφέρον και κοιτάς μόνο πως θα βγεις εσύ ζωντανός από την υπόθεση δίνεις τροφή σε έναν αέναο φαύλο κύκλο που ενώ νομίζεις ότι πας μπροστά παραμένεις εγκλωβισμένος κάνοντας γύρω γύρω στροφές από τον εαυτό σου. Γι' αυτό γίνονται ακόμα πόλεμοι, γι' αυτό υπάρχουν ακόμα στρατοί “να μας προστατεύουν” γιατί δεν έχουμε μάθει να μοιραζόμαστε, να σεβόμαστε και να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον ως ίσο.

Στο μυαλό μας επικρατεί ακόμα ο νόμος της ζούγκλας, η επιβίωση του ισχυρότερου. Γι' αυτό κάνουμε διαγωνισμούς, γι' αυτό κρατάμε σκορ στα παιχνίδια. Γιατί στο τέλος πρέπει να κερδίζει πάντα ένας. Κάποιος πρέπει πάντα να είναι ο χαμένος. Γιατί όμως να υπάρχουν πάντα νικητές και χαμένοι; Δε μπορούν να βγαίνουν όλοι κερδισμένοι; 

Ξαφνικά όλοι κλειδαμπαρώθηκαν στα σπίτια τους. Φορούν γάντια, μάσκες, παίρνουν αποστάσεις από τους άλλους. Ξαφνικά θυμήθηκαν την αξία της ζωής τους και τον εαυτό τους. Απειλήθηκε η υγεία και η ζωή τους. Η ίδια υγεία που δε σκέφτηκαν όταν πίνουν, καπνίζουν, ξενυχτάνε, δε βρίσκουν χρόνο και δεν έχουν θέληση να ασκηθούν. Όταν τρώνε ανθυγιεινά, γιατί “μια ζωή την έχουμε!”. Ξαφνικά τους ένοιαξε όλους η υγεία τους. Όταν στην ουσία ποτέ δεν νοιάστηκαν και δεν την υπολόγισαν όπως θα έπρεπε.

Ξέρουν να οδηγούν και να τρέχουν μεθυσμένοι, να μη φοράνε ζώνη μερικές φορές... Από την άλλη τρέμουν μην κολλήσουν τον ιό. Όταν σε όλη τους τη ζωή κάνουν “αθώες” καταχρήσεις που μόνο την υγεία τους δε βοηθάνε. Θυμήθηκαν να σκεφτούν όλοι τον εαυτό τους ξαφνικά. Γιατί ίσως αυτό μας χρειαζόταν κάτι να μας ταρακουνήσει... Το θέμα είναι προς ποια κατεύθυνση θα πάει ο καθένας. Προς την εγωιστική ή την ανθρωπιστική; Γιατί όταν έχεις μάθει να αγαπάς βαθιά τον εαυτό σου ξέρεις και σέβεσαι και κάθε ζωή γύρω σου. Γιατί δεν θα υπήρχες χωρίς όλους τους άλλους. Ο κόσμος μας καλώς ή κακώς λειτουργεί σαν ντόμινο. Όλοι χρειάζονται για να ολοκληρωθεί το παιχνίδι.

Αν κάτι πρέπει να μάθουμε είναι πως να λειτουργούμε συλλογικά με περισσότερη αγάπη σε ότι κάνουμε. Τα περιοριστικά μέτρα είναι για να προστατέψεις τον συνάνθρωπο σου και τους ανθρώπους των ευπαθών ομάδων. Αν ο οργανισμός σου είναι γερός είναι και αυτό απλά μια ίωση που θα περάσει σαν όλες τις άλλες. Αγοράζεις τρόφιμα με μέτρο και όχι σαν να μην υπάρχει αύριο. Δε θα σε αφήσει κανένας να πεθάνεις από την πείνα στο 2020 στη χώρα που ζούμε. Ανθρωπιά έστω λίγη ειδικά σε τέτοιες καταστάσεις θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει.

Φοβόμαστε την κατάσταση γιατί απειλείται η ζωή μας. Στο κάπνισμα όμως είχαμε συναινέσει όλοι ότι μπορεί να συμβαίνει σε κοινόχρηστους χώρους. Λες και το κάπνισμα δεν σκοτώνει. Δεν βάζει σε κίνδυνο τη ζωή τη δικιά σου και των γύρω σου. Ο ιός είναι μόνο απειλή. Τον “ιό” που τον αγοράζεις τον καπνίζεις και τον εξαπλώνεις δεν τον μετράμε. Τον καπνιστή κανείς δεν τον βλέπει σαν δολοφόνο ενώ κρατάει στα χέρια του το όπλο του εγκλήματος, τον υποψήφιο φορέα του ιού όμως όλοι τον φοβούνται. Γιατί είπαμε σε αυτή τη ζωή τα έχουμε λύσει τα προβλήματά μας. Ή τουλάχιστον όσα θέλουμε να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε σαν προβλήματα. Σε όλα τα άλλα απλά γυρνάμε την πλάτη. Κάνουμε τα στραβά μάτια γιατί δε μας συμφέρει. Ποιον συμφέρει να κλείσουν ξαφνικά όλες οι καπνοβιομηχανίες; Ποιον συμφέρει ξαφνικά να λυθεί το πρόβλημα της πείνας στις τριτοκοσμικές κυρίως χώρες; Ποιον συμφέρει ξαφνικά να λυθούν όλα τα εμφανή προβλήματα που έχουν λύση αλλά δεν έχουν κέρδος να λυθούν; Σε λίγο καιρό όμως που θα βρεθεί η λύση για την τωρινή απειλή θα φανεί εν καιρώ ποιος θα επωφεληθεί...

Σκεφτείτε λίγο όταν τα παιδιά είναι μικρά και δεν υπακούν, οι γονείς για να τα προστατέψουν προσπαθούν να τα ελέγξουν με τον φόβο. Ακόμα και για να φας το φαγητό σου οι γιαγιάδες και οι μαμάδες επινοούσαν ιστορίες και τρομακτικά πρόσωπα προκειμένου το παιδί να τελειώσει το φαγητό του. Μήπως ο φόβος τελικά είναι μια μορφή ελέγχου; Κι αν ναι τι προσπαθούν να πετύχουν με τον φόβο που έχουν σπείρει στον κόσμο οι ειδήσεις όλο αυτόν τον καιρό;

Δεν ξέρω αν όσα μοιράστηκα μαζί σας σας ακούγονται σαν ιστορίες συνωμοσίας ελπίζω τουλάχιστον να σας έδωσα έστω και λίγη τροφή για σκέψη.

SPREAD THE LOVE