Πως να βρεις δουλειά... Έλα ντε; Στην Ελλάδα του σήμερα και ενώ έχουμε αρχίσει σιγά σιγά να ξεπερνάμε την οικονομική κρίση, η ανεύρεση εργασίας είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς απ' την στιγμή που έχουμε συνδέσει την επιβίωση μας με κάποια απασχόληση ορισμένου χρόνου, που έχει σαν αποτέλεσμα την ανταλλαγή χρημάτων. Αυτό το άρθρο θα μπορούσε να λεγόταν και πως να μη βρεις δουλειά.. Σε αυτό εδώ το post δε θα κάτσω να σου απαριθμήσω τα βήματα που θα σε βοηθήσουν να βρεις τη δουλειά που αναζητάς. Δε θα σου πω πως να συμπληρώσεις σωστά το βιογραφικό σου, που πρέπει να αναζητήσεις δουλειά, αλλά ούτε και αυτά που πρέπει να προσέξεις αν έρθει η ώρα της συνέντευξης. Από την άλλη θα σου πω αυτά που δε σου λέει κανένας, πράγματα που μπορεί να θεωρείς αυτονόητα αλλά μπορεί να παραβλέπεις. Θα σου πω τα όσα δεν πρέπει να κάνεις στην ανεύρεση εργασίας, όπως επίσης και τα όσα θα πρέπει να σκεφτείς αφού βρεις δουλειά ή εφόσον αυτή τη στιγμή δουλεύεις.
Αρχικά το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτεί κάποιος πριν την ανεύρεση εργασίας είναι το τι δουλειά ψάχνει. Τι προσόντα έχει ο ίδιος και πως μπορεί αυτά να είναι χρήσιμα τελικά στη δουλειά που αναζητάει. Γιατί το επάγγελμα μας δεν είναι κάτι που πρέπει να παίρνουμε πολύ χαλαρά, απ' την στιγμή που θα αφιερώνουμε σε αυτό αρκετές ώρες μέσα στη μέρα. Στην ουσία δίνεις χρόνο απ' τη ζωή σου και τον ανταλλάζεις με χρήματα. Πόσα χρόνια είσαι διατεθειμένος να ξοδέψεις και με τι αντάλλαγμα; Πως θες να ζεις; Αν δούμε τα πράγματα από αυτήν την οπτική αμέσως καταλαβαίνουμε πόσο λάθος αντιμετωπίζουμε την ανεύρεση εργασίας και ότι σχετίζεται με αυτή... Από το τι μισθό παίρνουμε, κάτω από ποιες συνθήκες δουλεύουμε, σε τι περιβάλλον εργαζόμαστε, τι συμπεριφορές ανεχόμαστε κλπ.
Τη δύναμη την έχουμε εμείς και κανείς εργοδότης ή επιχείρηση δεν πρέπει να είναι σε ισχυρότερη θέση από το εργατικό δυναμικό της. Η κοινωνία μας σήμερα είναι πλασμένη με την ακριβώς αντίθετη λογική από αυτή που σας περιγράφω. Όλοι κοιτάνε πως θα βγάλουν περισσότερη δουλειά, γρηγορότερα και φθηνότερα, σε βάρος του οποιουδήποτε εργαζόμενου. Αν όμως ο καθένας από εμάς αναγνώριζε την προσωπική του αξία και πάνω απ' όλα διατηρούσε τον αυτοσεβασμό του και είχε την απαραίτητη αυτοπεποίθηση, δεν θα υπήρχε ούτε ένας που θα εκμεταλλευόταν την ανάγκη κάποιου συνανθρώπου του.
Είχα έρθει σε “αντιπαράθεση” με μια κοπέλα διαδικτυακά πάνω σε αυτό το θέμα γιατί βλέπαμε τα πράγματα από διαφορετική τελείως οπτική. Εκείνη υποστήριζε πως όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται σε μεγάλη ανάγκη ασφαλώς και θα επιλέξει να κάνει οποιαδήποτε δουλειά κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες για να μην πεθάνει. Αλλά αυτό είναι το λάθος που κάνουμε, γιατί όταν βρίσκεσαι σε μεγάλη ανάγκη δεν πρέπει να ρίξεις τον εαυτό σου πιο κάτω από όπου βρίσκεσαι. Τότε είναι που πρέπει να παλέψεις για τα δικαιώματα σου και τη ζωή σου. Το δικαίωμα σου να ζεις αξιοπρεπώς! Να μην αφήσεις κανένα να σε εκμεταλλευτεί, γιατί όταν παραδώσεις τη δύναμη σου σε κάποιον άλλον κάνεις αμέσως κάποιον άλλον υπεύθυνο για τη ζωή σου. Ο μόνος υπεύθυνος όμως για τη ζωή σου πρέπει να είσαι εσύ! Γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι που αφήνουν να τους εκμεταλλεύονται, θα υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλεύονται ανθρώπους σε ανάγκη. Δεν μπορεί να υπάρξει το αντίστροφο.
Γι' αυτό έχουμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει και παντού δουλεύουν άνθρωποι ανασφάλιστοι, κάτω από άσχημες συνθήκες, για πάρα πολλές ώρες από ότι είναι ανθρωπίνως επιτρεπτό και για λίγα χρήματα. Γιατί κανείς δε λέει όχι στην κακομεταχείριση. Κανείς δε διαμαρτύρεται, κανείς δεν κάνει καταγγελίες όταν πρέπει, κανείς δε διεκδικεί τα δικαιώματα του, κανείς δεν παλεύει για τα πιστεύω του. Γιατί το χειρότερο... δεν πιστεύει ότι αξίζει καλύτερα. Έχει πιστέψει ότι έτσι είναι. Έχει πιστέψει ότι δεν είναι κανένας αναντικατάστατος, οπότε αν δε δεχτεί τις συνθήκες εργασίας που του παρέχουν, αμέσως μπορούν να βρουν κάποιον που θα κάνει τη δουλειά του χωρίς αντιρρήσεις. Γιατί όμως να υπάρχει έστω και ένας που δε καταλαβαίνει ότι μόνο αντιρρήσεις χρειάζονται για να αρχίσουν να γίνονται τα πράγματα πιο ανθρώπινα στο εργασιακό περιβάλλον παγκοσμίως; Γιατί πρέπει να σκοτωνόμαστε στη δουλειά, γιατί πρέπει να χάνουμε τόσες ώρες της μέρας σε μια δραστηριότητα που δε μας αρέσει, απλά επειδή “έχουμε ανάγκη” χρήματα για επιβίωση; Γιατί;
Και δε λέω ότι είναι κακό να γίνονται μερικές δουλειές αρκεί ο καθένας να επιλέγει τη δουλειά του συνειδητά και να αγαπάει το κάθε λεπτό που περνάει σε αυτή. Να νιώθει ότι προσφέρει έργο ακόμα και αν κάνει την πιο “απλή” δουλειά. Γιατί στην πραγματικότητα καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή ή αν θέλετε λιγότερο σημαντική από κάποια άλλη, αρκεί να την απολαμβάνει αυτός που την κάνει, να πληρώνεται αξιοπρεπώς και να αντιμετωπίζεται πάνω απ' όλα σαν άνθρωπος!
Το θέμα σε αυτή τη ζωή είναι να ζούμε ευτυχισμένοι με τις επιλογές μας. Αν χρειάζεται να αφιερώνουμε ένα τόσο μεγάλο μέρος της ζωής μας για να επιβιώσουμε, τότε πρέπει να σκεφτούμε καλά τη δουλειά που θα επιλέξουμε να κάνουμε. Πρώτα απ' όλα πρέπει να μας αντιπροσωπεύει, να εκμεταλλευόμαστε τα έμφυτα ταλέντα μας, να διατηρούμε τα δικαιώματα μας για να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς και ευτυχισμένοι. Γιατί όταν πρώτα απ' όλα αρέσει σε σένα αυτό που κάνεις και βρίσκεις ότι δίνεις αξία στο χρόνο που διαθέτεις, τότε θα είσαι πιο χαρούμενος και παραγωγικός να συνεχίσεις να κάνεις τη δουλειά σου πιο αποδοτικά σε σχέση με το αν έκανες κάτι που δε σου άρεσε.
Όπως σας είπα και πριν καμία δουλειά δεν είναι ασήμαντη όσο “απλή” κι αν φαίνεται ή όσο κι αν ντρέπεται κάποιος που τη κάνει. Η κοινωνία μας έχει συνηθίσει να σκεφτόμαστε ότι π.χ. ένας γιατρός είναι πιο σημαντικός από ένα σκουπιδιάρη, ακραίο παράδειγμα ξέρω. Ο γιατρός σώζει ζωές θα σκεφτεί κάποιος αμέσως, ο σκουπιδιάρης σώζει τον πλανήτη όμως. Διατηρεί καθαρό το μέρος που ζούμε. Προστατεύει το περιβάλλον. Ίσως η δουλειά του να είναι και σημαντικότερη απ' του κάθε γιατρού. Γιατί αν ξαφνικά όλοι όσοι μαζεύουν σκουπίδια παγκοσμίως σταματούσαν, θα κινδύνευε η υγεία όλων μας και κανείς γιατρός δε θα μπορούσε να μας σώσει. Οι γιατροί όμως καμιά φορά κάνουν και λάθη και δεν είναι σε θέση πάντα να σώσουν κάποιον ασθενή τους. Επίσης δεν είναι και όλοι οι γιατροί “εκπαιδευμένοι” να “σώζουν” ζωές. Αλλά για να μη μακρηγορώ, όλα τα πράγματα έχουν και άλλη οπτική από αυτή που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε. Γι' αυτό είναι σημαντικό ο κάθε άνθρωπος να αναγνωρίζει την προσωπική του αξία και τα δικαιώματα του, και να έχει το θάρρος να τα διεκδικεί όταν τα καταπατάνε. Αν ο καθένας από εμάς ζούσε χωρίς φόβο και οδηγούνταν με αγάπη σε ότι κάνει ο πλανήτης μας ίσως ήταν λίγο καλύτερος.
Τι να προσέξεις στην ανεύρεση εργασίας:
- Να σου αρέσει πραγματικά η δουλειά για την οποία υποβάλεις αίτηση.
- Το εργασιακό σου περιβάλλον να είναι θετικό.
- Να μην εκμεταλλεύονται τα δικαιώματα σου.
Αν στον εργασιακό σου χώρο αντιμετωπίζεις πρόβλημα με τα όσα έχεις συμφωνήσει με τον εργοδότη σου, το εργασιακό κλίμα δεν είναι θετικό, δε σε σέβονται ή μπορεί να προσβάλλουν την προσωπικότητα σου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μη ξεχνάς πως πάντα υπάρχει και η επιθεώρηση εργασίας.
Δυστυχώς ο κόσμος δεν είναι ουτοπικά πλασμένος και πέρα από τα θέματα που λύνονται επί της νομικής οδού, μπορεί να αντιμετωπίζεις και προσωπικά ζητήματα στο εργασιακό σου περιβάλλον. Μην ξεχνάς ότι δεν είσαι υποχρεωμένος να ανέχεσαι οποιαδήποτε αρνητική συμπεριφορά μπορεί να διαταράσσει την ψυχική σου ηρεμία και τη σχέση που έχεις με τον εαυτό σου. Με ευγενικό τρόπο μπορείς να εκδηλώσεις τα όρια σου και με ποιο τρόπο δέχεσαι να σου συμπεριφέρονται. Αν έχεις να κάνεις με τοξικούς ανθρώπους προσπάθησε να κρατήσεις τις αποστάσεις σου, διαφορετικά αν δεν μπορείς να τους διαχειριστείς άλλαξε δουλειά.
Μη παραχωρείς τη δύναμη σου και δίνεις τον έλεγχο της ζωής σου σε τρίτους. Μη συμπεριφέρεσαι σαν άβουλο ον που μπορούν να σε κάνουν ό,τι θέλουν επειδή χρειάζεσαι χρήματα για να καλύπτεις τις ανάγκες σου. Υποτίθεται έχουμε δημοκρατία και ελευθερία, αλλά δεν το βλέπω όταν δεχόμαστε καταστάσεις που πάνε ενάντια στη λογική και τα θέλω μας για να εξασφαλίσουμε χρήματα για την επιβίωση μας. Πάντα έχεις την επιλογή! Ακόμα κι αν αυτή σε υποβιβάζει πάλι επιλογή σου ήταν! Γιατί και το victim mentality είναι και αυτό επιλογή! Αν υπομένεις καταστάσεις που δεν είναι ευεργετικές για σένα, ποτέ δεν φταίνε πάντα οι άλλοι και ποτέ δεν είσαι εσύ το θύμα, είσαι θύτης μαζί με εκείνους που σε φέρνουν στην όποια κατάσταση, γιατί πρώτα εσύ έβαλες τον εαυτό σου σε αυτήν τη θέση.
Αυτό ήταν το σημερινό post και μακάρι όσα μοιράστηκα σήμερα μαζί σας να τα είχαν πει κάποτε και σε μένα, από την πρώτη φορά που έψαχνα να βρω δουλειά. Πλέον ζούμε στο 2020 και νομίζω έχει έρθει η ώρα να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που ζούμε απ' την αρχή. Έχω κουραστεί να ακούω για διάφορα περιστατικά εκμετάλλευσης να συμβαίνουν σε γνωστούς αλλά και παγκοσμίως ακόμα μέχρι σήμερα. Ύστερα από τόσα χρόνια εξέλιξης του πολιτισμού και να μην αναγνωρίζει ο κόσμος ότι κατά κάποιο τρόπο ίσως ακόμα ζούμε στην εποχή της δουλείας, όσο και να μη θέλουμε να το αντιληφθούμε. Γιατί μπορεί να μην υπάρχει πια η σωματική βία αλλά και ο φόβος για επιβίωση είναι και αυτός μια μορφή δεσμού. Εξάλλου τη δουλειά απ' τη δουλεία ένας τόνος την ξεχωρίζει.
Αν σας άρεσε το σημερινό post κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας σε Instagram και Twitter για να μη χάνετε όλες τις νέες ενημερώσεις!
Δημοσίευση σχολίου